Bunun Adı da Yaşamak Şiiri - Murat Nail ...

Yine mahpus, yine gece, yine hüzün,
Yine sol yanımda yaram inceden kanadı,
Bilirsin, en derin yaramın sensin adı,
Müebbetle hüküm giydi sende kalan çocukluğum,
Sende iz bırakmadı mı varlığım ya da yokluğum?

Yağmurlu geceler adını yazdım buğulu camlara,
Lanetler yağdırdım sensiz geçen zamanlara,
Sen boğazımda düğümlene son hıçkırık,
Sen uçamayan bir kuş, kanadı kırık,
Sen uykusuz gecelerimin vefasız yoldaşı,
Sen ölen aşkımın, gözyaşıyla yazılmış mezar taşı…

Sayılı gün değil geçen, ömrümüzün son mevsimi,
Benden sonra kimi kurban seçtin, söyle, kimi?
Hiç mi için sızlamadı, nasıl kıydın sevdamıza,
Hangi heves uğruna kurban ettin kurduğumuz her düşü?
Bilmez misin, yok ihanet yollarının dönüşü…

Kurutup da saklanan çiçekler gibi
Yazdığım şiirlerde saklı kaldı bu sevda,
Yaşanan onca güzellik de unutuldu, ne fayda,
Yasemin kokulu ellerinle tanımıştım seni,
O ellerle giydirdin aşkımıza kefeni,
Zaman gibi bir de ömrümüz sel gibi akan,
Artık hiç iz kalmasın senden canımı yakan.
Kır çiçekleri de özgür kaldı sayende,
Son kopardıklarımın ahı kaldı bende…

Kalemim elimde idi gözlerim kapanmadan,
Ağlayan bir çocuk sesi ile uyandım uykudan.
Perdelerim kapalı, odam karanlık ve loştu,
Anladım ki ben ayıktım, rüyalarım sarhoştu.
Birden ürperip titredim sokakta uyumuş gibi,
Hava sıcak, Ağustos, garip yüreğim kış gibi.
Zaten soğuğu hiç sevmem kendimi bildim bileli,
Ben sevdalar vurgunuyum, serseri, avare, deli…

İşte böyle vaziyetim, yaşama küskünüm cano,
Oysa güzel şeyler yazmak isterdim şu anda sana.
Ve kırlardan papatyalar toplayıp saçına takmak,
O ilk buluşmamız gibi gözlerine bakmak…

Elbet artık olmayacak düş bütün düşüncelerim,
Kim bilir belki hiç olmadı yüreğinde yerim.
İsimsiz bir vedam aslında bu sana,
Sen çoktan veda etmiştin bana, hatırlasana…

Şimdi aylardan aralık, esaretin son ayları,
Vefasız sevgilerden ömrüm yarı kaldı, yarı.
Haydi bir orta kahve yap, bzin için de fala bak,
Canın sağ olsun be gülüm, bunun adı yaşamak…