Çocukluğum,geliyor aklıma.
Soğuk kış geceleri,soba yanardı.
Karanlıkta tavana vuran o ışık,hala aklımda.
Babamın işten gelişi, Karşılamaya giderdim onu
En güzel yolu olurdu o yol hayatımın.
Otururduk hep beraber sofraya
Nede lezzetli yapardı annem yemekleri.
onu şimdi anlıyorum
Yalnız kalırken, bir başıma...
Kardeşimle oynardık nede güzel günlermiş meğer.
Bunu simdi anlıyorum
Vazgecilmezleriymiş,hayatımın.
Ekmek, su hava misali.
Arkadaşlarımda vardı mahallede,okulda.
Hepsi sonbahar yaprağı misali dağıldı.
Aldı rüzgar,onları
Her birini bir yere savurdu.
Görüyorum bazılarını.
Ayaküstü üç dakikaya sığıyor.
Geçirilen seneler.
Hep büyümeyi isterdim,nerden bilirdim.
Zaman denen şeyin böyle bir oyun yapacağını bana.
Bunu simdi anlıyorum...!
Kayıt Tarihi : 30.3.2007 18:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
gecen seneler ah bir geri gelse insa hep çocuk kalsa nede güzel olurdu oysa nerden bilecektik en güzel günlerin o günler olduğunu.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!