Bunlım Şiiri - Fahrettin Siyamoğlu

Bu akşam duygularım doludizgin
At koşturuyor kafatasımda günahlarım
İstanbul'u bile lubnatsi okuyorum tersinden
Yüzüme tükürüyor hıdrellez uçurtmaları
Hani diyorum vefasız bir arasa bir sorsa
Bir duvar dibinde bıçağa yatmış kurbanım
Ölmeden ölmek gibi sürüyor bunalım.

Bu akşam Erdek'te musti babanın meyhanesindeyim
Bir adam ölüyoır bir kadeh dertli şarapta
Elleri cebinde dudağında son sigara
Ölmeden çok önce ölmüştü zaten
Ölmeden ölmük gibi sürüyor bunalım.

Bu akşam ölüyorum bir tanem
Kanımı çekecekler damarlarımdan ilmik ilmik
Birazdan feryadım duyulur sokaklarda
Yanık sesli hafızlar selalar verir uzun minarelerden
Kuranlar okunur sevabıma güldür güldür
Nur yüzlü ihtiyarlar taşıyacak tabutumu
Yaşlı kadınlar ağıtlar yakacak ardımdan
Caddeler almayacak kalabalıkları
Son kez evinizin önünden geçeceğim
Merak edip sorcaksın kim ölmüş diye
Adımı söylediklerinde donacaksın
Ve ölmeden ölmek gibi sürecek bunalım

Uzun boylu selviler dibine gömecekler beni
Hiç kimse üzülmeyecek benim için
Sen bile yeni sevdalara yeni aşklara koşacaksın
Elveda martı kanatlarında son umutlarım
Elveda şiirlerim ve dostlarım
Ölmeden ölmek gibi sürüyor bunalım.

Yedi kat yerin dibine cehennemlere gömün beni
Paslı kilitler vurun tabutuma, kazıklar çakın yüreğime
Herkes gidecek, sende gideceksin
Biri var gidemiyen ve beni terkedemiyen
Toprağa kapanacak ve benim için ağlayacak
Anam, yaşlı gözleriyle oğlum diyecek
Üzülme benim güzel anam
Oğul tadında iyi bir evlat olamadım
Sevdiğimi sana gelin edip elini öptüremedim
Beni en iyi sen anlarsın çünkü sen anasın
Beni affet anam, beni affet
Şunu unutmayın dostlar
Bu dünyadan bir şair gelip gitti adı Fahrettin İdi
Sıradan yaşadı ve sıradan ölüp gitti...