Yıldızlar parıldasa ne fark eder.
Nefes almaya mecalim yok.
Suratımda bir karış sakalımla, ben
Bu koca dünyada,
Yüzüm eğik gezer.
Anlayamam siyahla beyazın,
Yan yana duruşunu.
Garip duygular geçer aklımdan,
El ele tutuşan iki sevgiliyi gördüğümde.
Düşünürüm.
Ne zaman fark edecekler,
Pembeden de başka rengin olduğunu.
Sakalım uazamışken.
Anlayamam gözlerimin solmuşluğunu.
Neden bütün karıncalar,
Karşılıklı yürürken birbiriyle selamlaşır.
Hiç mi aralarında kötülük eden yok.
İhanet eden, aldatan…
Gecelere inat güneş doğar sabahları,
Ap aydınlık bir güne,
Karanlık kaplar.
Sakalım uzamışken ve yere bakarken,
Ve nefes almaya gücüm yetmezken.
Ayın parlak ışıltısını görmezken.
Bunları düşünürüm.
Ansızın bastıran bir sağnak gibi,
Islanırım bu düşüncelerimin altında.
Ufak ufacık bir karınca olsam.
Süzülsem gitsem yuvadan içeri
İçim içine çekiyor içeri.
Kayıt Tarihi : 15.3.2006 20:02:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!