Bundan İbaret Şiiri - Fatih Arslan

Senin gözünde kalmadı değerim,
Sahi doğrumu bu söylediğin?
Gerçekten yalan mıydı herşey?
Seni sevdiğime inanmadın mı yoksa?
Bir başkasımı kokuyordu yüreğinde,
Gerçekten kalbin var mıydı?
Atar mıydı, sevdanın tam orta yerine sıkar mıydı?
Can alır mıydı?
Sahi vicdan ne söylerdi sana?
Dinledin mi hiç?
Kahpe yalanlarlamı yürüdün bunca yıl?
Paraya mı taptın sen?
Söyle! Sen hiç insan gibi bir sevda tuttun mu gözlerinde?
Sevda sözünü yazdın mı sözlüğüne?
Akıl denen o soyut şey varmı ki sende?
Hiç kafanı çalıştırdın mı?
Sonunu düşündün mü?
Hatıraya inanır mısın?
Yoksa maziyi silip atar mısın?
Tozlu safyaların ardına perdeler mi çekersin?
Bir sosyetenin eteğine yapışmış,
Elindeki kadehinle dansı hayat mı sanırsın?
Yudumladığın o medetsiz israf sevda olsaydı,
Bu kadar kolay içermiydin?
O giydiğin elbiseleri terziler dikerken eksik mi dikmiş?
Ne o yamalı enterilere dönmüşsün.
Medeniyet dersin bir de utanmadan bunun adına,
Gülersin kahkahalarla...
Oyuncakçı dükkanına dönmüşsün,
Bu kadar 'boş' lara gerçekten tutkun musun?
Öyle ha!
Hadi bakalım git o yerlere,
Akşam olmak üzre,
Saçını başını yaptırda git,
Yoksulun parasını alda git,
Boşver vicdanı, merhameti boşver,
Seni seveni boşver,
Gelesin olmasın bir daha,
Aklıma da gelmişken,
Topuklu nalları da giydin mi?
Sessiz de olmaz dimi.
Tam takır olmuşsun,
Rüküşse sıfır numara,
Hadi bakalım geç kalma,
Gece oldu yine,
Seni görünce insanıda aratır oldun,
Gözlerinin altına mosmor,
Şeklin şemalinde bozulmuş,
Salıncaklara dönmüşsün,
Bir oyana bir buyana saallanmaktasın,
Kızım sen yanmaktasın.
Kimdi o yanında ki serseri,
Karıştırmış olmayasın,
Dur yanlış adamla gidiyorsun,
Sakata gelmeyesin.

İşte senin hayatın bunlardan ibarettir.
İnsan olan bunu bilmektedir,
'Hadi şöför bas gaza' der gibi,
Bir ucuruma gitmektedir.