Bundan Böyle Şiiri - Veysel Soysal

Bundan böyle sevmemize imkan yok
Nefretim ilk sevdiğime baç oldu.
Aşktan yana soğumama sebep çok
Bir bilseniz bağışlamam kaç oldu?

Anlamadım, kaçıyordu, ne diye.
Takiplerim hız verdiler gidiye.
Mangır oldu verdiğim her hediye
Ay-yıldız gerdanında haç oldu.

Onun için bütün sene kış idi.
Benim için vuslat faslı düş idi.
Ayaz esti, gönül evim üşüdü;
Yurt dağıldı, konaklardan göç oldu.

Her gün yürek biraz fazla katıldı.
Muhabbetim haraç-mezat satıldı.
Ne aldımsa, hepsi geri atıldı.
Bana kalan çevre ile saç oldu.

Uzak gitti; izi-tozu değişti;
Düşkünleştim; elde kozu değişti;
Makyaj-boya, benzi-yüzü değişti;
Baş üstünde kızıl saçı meç oldu.

Ayrılıklar birbirine ulandı
Görmeyince başta fikrim bulandı.
Türlü-çeşit libaslara dolandı.
Çok değişti, tanıması güç oldu.

Saatimi ona ayar eyledim.
Yorgaladım; nalı kayar eyledim;
Memleketten terki diyar eyledim
Onun için ne yaptımsa suç oldu.

Bana uyku ilacı mı yutturdu;
Ümitlerin sürüsünü güttürdü.
Daha vakit erten diye tutturdu
Bekle-bekle, sonra vakit geç oldu.

Elçi saldım kendim gibi avamı
Veysel Soysal yine aldım havamı.
Bir gün olsun anlamadı davamı.
Ona göre izdivacım öç oldu.