Bunda İhmalim Şiiri - Kerim Baydak

Bunda İhmalim

Veda bile etmeden, görmedin gittin.
Tutamadım seni, bunda ihmalim.
Hep dert üstüne dert, ekledin gittin
Dert etmedim seni, bunda ihmalim.

Hayaline bile, muhtaç olurken.
O tatlı buseni, hayal ederken.
Gonca bir gül gibi, sessiz solarken.
Göremedim seni, bunda ihmalim.

Âmâdır gözlerim, göremem seni.
Tutmaz ki kollarım, saramam seni.
Ciğerden inlerim, veremem seni.
Bilemedim seni, bunda ihmalim.

Sevdiğim gitmeyen, bir busen kaldı.
İnan ki dinmeyen, bir sızın kaldı.
Yâr unutulmayan, bir yüzün kaldı.
Sormadım yar seni, bunda ihmalim.

Sensizliğe inan, alışamadım.
Yokluğunda inan, çalışamadım.
Vallah! başkasıyla, buluşamadım.
Unutmadım seni, bunda ihmalim.

Yıllarım geçse de, kırk beş olsa yaş.
Evlenmiş olsam da, yanlızdır bu baş.
Kerim’im ölse de, derdinden ayyaş.
Unutamam seni, bunda ihmalim.

Nisan-2007- Adıyaman -Kerim Baydak