Bunca yıl Şiiri - Hasibe Kaya

Bunca yıl

Bunca yıl penceremde bekledim güneşi
Nedense güneş yerine hep bulutlar oluştu
birgün'de olsa güneşin dogmasını bekledim
Kafamda bir soru işareti neden neden neden
Bütün olanları kaderim diyemiyorum neden

Ben özledim evimin eski sıcaklıgını Allahım
Ben özledim beni sırtımdan vurmayan dostlarımı
Hayat umulmadık umutsuzluklar çıkardı karşıma
Ben bu olanlara kaderim diyemiyorum diyemem'de
Dostum sandıgım kişilere kapım pencerem kapalı

Yalandan dostluklar degil yüreginde sımsıcacık
Yüzüne baktıgım zaman içimi ısıtıcak sevgilere hasret
Yarabim neler oluyor insanlar çıkarsız tostluk yokmu
Yarınlarım beni korkutur içimdeki umudumu söküp aldılar
Yarabim sen'de benden esirgeme sevgini alma benden

Ben bütün dostlarımı çıkarsız sevdim bir amaç gütmeden
Ben nefret yerine sevgi saygı verdim candan sevdim
Ben gülen gözleri kör etmedim onlar gülerken mutlu oldum
Ben kimsenin umutlarını kırmadım yarınlarını yok etmedim
Benim sıtımdan vuran dostlarım Allaha yakın benden uzak

Ben fitnelik yerine sohbet etmeyi iyeledim sizlerle
Kin yerine merhabalıgı olsun istedim sizlerle
Düşmalık yerine gardaş bacı dedim canım ol dedim
Ben yüregi yareli dostlarıma dertlerine merhem oldum
Ben sizleri karnlık yolardan sizleri esirgeyen dostumdunuz