1972 Tokat - Almus / ÇAMDALI KÖYÜ
Açılın kapılar; bunalıyorum!
Işıksız dünyada kalamıyorum
Dökülsün duvarlar, çöksün binalar
Nefes alamadan veremiyorum
Dumanlı dağların karı başımda
Çökmüş üzerime kalkamıyorum
beklenmedik bir fırtınaydı gelişin...
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
Devamını Oku
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
Benim insanlık halleri dediğim durum,bazen daha da kötü oluruz ve hayatın her şeye rağmen güzel ve yaşanması gerektiğine sarılırız..Kutlarım.
Her insanın yıkıldım dediği bir anı vardır ama bir şeyler sebep olur ve tekrar ayağa kalkar.Tanrı hiç kimseye çekemiyeceği yükü acıyı vermezmiş..
Önemli olan acılar karşısında yıkılmadan ayakta kalıp halimize şükrede bilmektir..Böyle bir dönemi altlattıktan sonra eminim ki geçmişe bakıp şimdi hüzünlü bir tebessüm oluşuyordur dudaklarınızda..Allah bir daha o günleri size ve yüreğğinde sevgi taşıyan hiç kimseye vermesin diliyorum...
Saygılar...
Adem Tetik
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta