Bunalıyorum Şiiri - Emre Keskin 2

Saat sabahın beşi,
Uyanmışım
Koca bir tantana kopmaktadır içimde
Görülmeyen düğümler etrafımda
Bir bir kopmaktadır
Arasında kalmışım bu kargaşanın
Meğer
Sabah olmuş ama güneş doğmamış

derdim ki,kendi sesimi kendime bile duyurmadan o gece
Herkesin beni duymasını beklerdim
Hep bir seheri beklerdim tan yeri belirmeden önce
Umutlarmın ve ümitlerimin,ikisinin de birden yok olması gibi bir şeydi bu dönence
Benim için güneş doğardı sonrasında tan yeri belirirdi önce

Keşke ölseymişşin denilseydi bana
Beşikte mutsuzlukla kerpilmeden
Keşke bilmeseymişim,kader beni bilmeden önce
Ne için yaşıyorum neden yaşıyorum bize söylenmedi bile
Şimdi ben mutsuzum buna da kader mi dediler sahiden?