Bunalım,çözüm(2) Şiiri - Kemal Tekir

Bunalım Çözüm

Öyle bir döneme,
Denk geldik ki Dünya'da.
Zihinlerde kargaşa,
İnsanlık arayış ta,
Kalmamış birçok insan da,
Ne yazık ki ahde vefa,
Vicdan,iman kalkmış rafa.
Mübah görülüyor her yol,
Ulaşmak için amaca.
Teslim olmuş nefsler hazza,
Gurura,kibire hırsa.
İnsanlar birbirini,
Ötekileştirip,dışlamakta.
Birbirinin yüzüne gülenler,
Ardından kuyu kazmak ta.
Cehalet prim yapmak ta,
Ayaklar baş,
Başlar ayak olmakta.
Hak,hukuk, adalet,
Sürünüyor yerlerde.
Sevgiler,dostluklar,
Özde değil,sözde.
Düşene yardım edileceğine,
Vurulur olmuş tekme.
Gönüller pas bağlamış,
Şefkat,merhamet yaralanmış.
İnsanlar birbirine,
Hoşgörüsüz ,tahammülsüz.
İnsanlık yol ayrımında,
Durmadan savrulmakta,
Kaoslar yaşanıyor ard arda.
Nasıl geldik bu duruma,
Nerede yanlış yaptık acaba,
Diye düşünmeliyiz,
Çaresiz değiliz,çare biziz,
Önce kendimizi düzeltmekle,
Başlamalıyız işe,
Bencillikten ,ruhsal virüslerimizden,
Arınmalıyız önce.
Kendimize yapılmasını,
İstemediğimiz davranışları,
Adım,adım terketmeye,
Nefsimizi terbiyeye,
Yönelmeliyiz öncelikle,
Empati kurmayı,
Öğrenmeliyiz hep birlikte.
Hoşgörülü olmayı,
Farkındalıklı yaşamayı,
Çifte standartlı yaşamdan kaçınmalı,
İlkesizlikten,tutarsızlıklardan,
Kararsızlıklardan uzaklaşmalı,
Tanrının içimizdeki sesi olan,
Vicdanımızı her konuda,
Dinlemeliyiz hayatta,
Aklımızı işletmeyi okumayı,
Araştırıp,sorgulamayı,
Sorunlara takılmadan ,
Çözümler üretmeyi,
Öğrenmeliyiz hayat ta,
Sürç-ü lisan ettikse affola.

Kemal Tekir