Bunaldım dağlar Şiiri - Ahmet Coşkun

Bunaldım dağlar

Al şu perişanlığı at başımdan
Gençliğimi çaldı güzel yaşımdan
Şu zalim dünya bana zifri zindan
Günlerim geçmiyor bunaldım dağlar

Çarkında tükendi terim emeğim
Şeker katsam tatsız acı ekmeğim
Üşüşür başıma herkes meleğim
Riyakar ziyankar dağıldım dağlar

Herkesin inlediği şu koyaktan
Kırpmazdım gözümü diken budaktan
Sesime ses gelirdi her sokaktan
Elendim ufaldım yıkıldım dağlar

Yaralar sızlar derinden derinden
Taş olmuş yürekler kalkmaz yerinden
Sizi bilmem ben usandım kendimden
Gücümü aşınca ağladım dağlar

Hoyrat esen rüzgâr deldi bağrımı
Baharlar yazlar dindirmez ağrımı
Kimsem duymaz çığlığımı çağrımı
Aç bağrını sana sığındım dağlar

Coşkûnî