Bunak Dünya Şiiri - Hüseyin Ozan Öztürk

Ey kocamış ihtiyar,insanı yutan Dünya!
Kimine hor görünüp,kimin aldatan Dünya!

Sen Şeddat'ın cenneti,Nemrut'un cehennemi,
Sonsuzluk denizinde sallanan sarhoş gemi,

Hak-batıl savaşına yıllarca sahne oldun,
Kaç kerre dümdüz oldun,kaç kez suya boğuldun.

Kimbilir kaç kez mazlum kanlarıyla yıkandın.
Bunca çok haksızlığa bilmem nasıl dayandın...

Firavunların zulümle taş taşıttı mazluma,
Ebucehillerin gömdü günahsızları kuma..

Neronlar geldi sana,Romaları yaktılar,
Haccac-ı zalimlerin,Kabeyi taşlattılar..

Karunların emmekte insanların kanını,
Zalimlerin yakmakta mazlumların canını..

Yine de yıkılmadan,ayaktasın şaşarım,
Sana gelmeden hürdüm,bilmeden bahtiyardım.

Neden böyle hırçınsın,şimdi anladım elhak..
Yüzyıllardır içtiğin kandan oldu muhakkak..

İnsan yiyen canavar,ey koca bunak Dünya..
Dön öyle sarhoş sarhoş,koca avanak Dünya...