Ey, tek yürekli, çok nefisli insan,
Hevesleri topla bir kenara koy.
Yüreğinden gelen sese inansan,
Benlik hevesine yeter artık doy.
Deneyip yanılmak gerekmiyor ki,
Hatalı nefsin de bırakmıyor ki.
Hayalle sermaye birikmiyor ki,
Çıkart maskeleri, ruhundan da soy.
Kim? Dünyaya gelip sürgit konucu,
Konuğun ikramı, candan sunucu.
Amaç denen şeyin nedir sonucu?
Denen memiş olan hem acemi, toy.
Nefis heybet arar boyda ve pos ta,
Bütün serencamı gösterir dosta.
Böyle bir ruh hali, halinden hasta,
Onca heybet hali karşılamaz boy.
Halbu ki yüreğin sevgiden olsa,
Kuşatıp alemi içine alsa,
Bu sevgi sonraya miras da kalsa,
Durmuş oğlu herkes buna verir oy!.
Hüseyin Durmuş 3
Kayıt Tarihi : 17.7.2024 18:44:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!