Buna inanıyorum Şiiri - Ertuğrul Temizyürek

Belki bir gün ileride
Dersin
Oynayan bir çocuk vardı
Arka bahçede
Çocuk ama inatçı
Çamur içine yatmış
Oynamakta
Daha doğrusu
Oynadığını sanmakta
Annesi de balkondan
Kızgın bir şekilde bağırmakta
Annesi bağırdıkça
Çocuk çamur içine daha da batmakta
Annesi ise sinir krizlerine girmiş
Bunalmakta
Yıllar sonra
O çocuk yine karşımda
Büyümüş
Ama hiç değişmemiş huyu
Yine seviyor toprağı ve suyu
Çamur demeye utanıyorum
Ama içi gidiyor baktıkça
Demek ki hala çocuk
Ya da öldürmemiş
İçindeki çocuğu
Ama bu sefer giymiş
Annesinin giydiremediği
Gocuğu
Evet, tanıyorum ben
O yaramaz çocuğu
Yıllar bedenini büyütmüş
Ama ufaltmış içindeki
Çocuğu
Keşke hep çocuk kalabilsek
Ama olmuyor işte
Çocukken büyümeyi
Sonrada yeniden
Çocuk olmayı istiyor
Çocukluğunu özlüyor insan
Her aynaya bakışımda
Görüyorum onu
Ve kıyamıyorum
Onu incitip üzmeye
O yüzden onu içimde
Hep serbest bırakıyorum
Yaramazlıklarına katlanıyorum
Kim ne derse desin
Aldırmıyorum
Onu hep içimde
Yaşatıyorum
Belki de kendimi
Öyle avutuyorum
Tek bildiğim
Çocuk kalamadım ama
Çocuksu bir ruhla
Öleceğim
İşte ben hep
Buna inanıyorum