Ne kadar zor bir bilsen,
kaybetmek içindeki sevinci
ve
bir daha asla bulamamak.
Tam yeniden buldum dediğin anda
bir daha kaybetmek.
Hiçbiri ilki kadar acıtamaz canımı,
ağlatamaz beni ilki gibi
ya da üzemez,
dağlayamaz kalbimi yeniden.
Hiçbirinin gücü yetmez
ilki gibi olmaya
ilki gibi sevmeye,
sevilmeye...
Hani giderken sevincimi de götürdü ya
işte o anda, ben oldum ben.
Şimdiki ben oldum.
Güçlü ben, yaramaz ben,
ama korkak, yalnız ve mutsuz ben oldum.
Ağlamadım bir daha,
inadına güldüm,
üzülmedim bir daha,
inadına üzdüm
ve eski ben olmadım bir daha
inadıma öldürdüm,
yaşamasını istemedim,
hala seni seven
ve seni bekleyen beni,
görmek istemedim bir daha,
öldürdüm onu.
Acı çekerek öldü o,
yalnız öldü.
O en kötü anında kimse yoktu yanında
şimdiki benden başka.
Peki buna değdi mi?
Betül Başar (Sahrabetis)
Betül BaşarKayıt Tarihi : 25.7.2008 13:28:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)