Buna da Alışırım Şiiri - Mehmet Nacar

Bağrımdaki hançerin sapında kaç kişinin,
Parmak izi duruyor, buna da alışırım.
Ne zaman âşık olsam gönlüm sevda düşünün,
Kâbusunu görüyor, buna da alışırım.

Aklının hicranıma bulduğu bahanede,
Sınırsız sevgi var da yer yoktur ihanete.
Her gün sevda şarabı içtiğim meyhanede,
Hasret beni soruyor, buna da alışırım.

Gözlerin anlamıyor divanenin halinden,
Ne zehirler içerdim uzatsaydın elinden.
Duygu dersi beklerken kopardığım gülünden,
Ellerimde kuruyor, buna da alışırım.

Gizeminle yanarak dolaşırken peşinde,
Sen sevdayı düşünme, yalnız bana düşün de.
Beklediğim mutluluk bahtımın güneşinde,
Işıl ışıl eriyor, buna da alışırım.

Zorlanarak girmiştin yüreğimden içeri,
Sevda yurdum bırakmaz hanındaki göçeri.
Adını besteleyen kalbime son hançeri,
Ayrılığın vuruyor, buna da alışırım.

Gözün savcı ben sanık, tükenmiyor sorgusu,
Beynimi delip geçti savunmanın burgusu.
Duyguları süpürdü kıskançlığın kurgusu,
Gönlün suçlu arıyor, buna da alışırım.

Söylediğim gerçekler nazarında yalandı,
Ayrılığın kılıcı kıskançlıkla bilendi.
Sevginle yanan kalbim hüzünlere bulandı,
Yavaş yavaş çürüyor, buna da alışırım.

Bin minnetle anarım asla ah etmem sana,
Severek boyun eğdim değişmeyen yasana.
Bir gün göçüp gidersem razı olmam yasına,
Yıllar beni deriyor, buna da alışırım.

Ne umutlar bekledim bahtımın meleğinden,
Duygularım döküldü feleğin eleğinden.
Azrail nişan alıp iğnenin deliğinden,
İşaretler veriyor, buna da alışırım.