Bizden olmaz demiştim sana,
Üzülürsün, üzerim seni dedim.
Dinlemedin beni, anlamadın;
“Seviyorum,” dedin,
“Vazgeçmem,” dedin.
En kötüsü de ne biliyor musun?
Buna beni de ikna edişin...
Evet, sevdim seni,
Hem de çok sevdim.
Her geçen gün
Biraz daha bağlandım sana.
Aldığım nefes,
Doğan güneşim,
Gecem, gündüzüm...
Her şeyim oldun zamanla.
***
Ama bir gün,
Bir şeyler değişti sessizce.
Ne sözlerin ısıttı yüreğimi,
Ne de gülüşün aynıydı eskisiyle.
Bir uzaklık çöktü aramıza,
Adını koyamadığım bir soğukluk.
Ben hâlâ “biz” diye yanarken,
Sen çoktan “ben” olmuşsun meğer.
Yine de kızamıyorum sana,
Çünkü ben de sevdim seni
Kendimden bile çok belki,
Ama kaybettik ikimizi…
Şimdi senden geriye kalan,
Biraz sesin, biraz hayalin,
Ve en çok da,
Bana inandırdığın o güzel yalan…
***
Artık susuyorum,
Sözlerin yetmediği yerdesin.
Ne bir sitem,
Ne de bir “keşke” taşıyorum içimde.
Sevdaydı, yaşadık işte,
Güzel bir yanılgıydı belki de.
Kırıldım ama pişman değilim,
Çünkü bir zamanlar sen vardın
Ve ben, gerçekten sevmiştim.
Şimdi yollarımız ayrılıyor sessizce,
Ne elveda diyorum,
Ne de dön diye bekliyorum.
Sadece bil…
Bir yerlerde hâlâ güzel anılıyorsun...
Kayıt Tarihi : 4.12.2025 13:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!