Buna Aşk Derler Şiiri - Oğuz Alp Yüksel

Merhaba gülüm,
Hayat ne kadar acımasız değil mi?
Yollar upuzun ömürler kısa,
Ne kadar ağlamayacağım diye inat etsem de,
Olmuyor, gözlerim yeniliyor sana,
Oysa ki söyleyememek, hiçbir şey yapamamak,
Sanki iliklerime sıkılan zehir gibi,
Alıp götürüyor her gün benden beni,
Oysa ben söz vermiştim anneme,
Bu son anneciğim bir daha sevmem diye,
Söz verip de duramamak, isteyip de konuşamamak,
Ne acı şey anne,

Örneğin ben utanıyorum, bakamıyorum,
Gözlerime bir perde çekiliyor onu görünce,
Oysa ben yaklaşmak ve o masmavi gözlerinde,
Kıvılcımlar gibi alevlenmek istiyorum,
İstemem yüreği kor olsun yüreğimin içinde,
Ben istemem o acı çeksin anne,
Ama böylesine çaresiz kalıp, ellerime zincir vurup,
Bu aşkın acısını çekmek,
Ve bir kez olsun o yarin yüzünü,
Doyasıya yakından görememek,
Göz göre göre ondan koparak,
Bir boşluğa itilmek ne garip şey anne,
Saklayamam bunu biliyorsun,
Sana karşı açılır tüm kilitli dillerim,
Ne dersen de, ne söylersen söyle… seviyorum işte.

Onu, o alev alev yanan gözleri, saçları, yürüyüşü,
Hafif çekik bakışlarla gülüşü,
Bir türlü aklımdan çıkmıyor anne,
O mavi gözlü yare söylemek isterdim,
Cesaretim olsaydı, utanmasaydım,

Duygularım kör düğüm olmuş sen ve ben misali,
Ne elimden tutan, ne de teselli verenim var,
Yalnız, yapayalnızım, çaresizim,
Biliyorum, saçlarım karma karışık,
Sakalım dersen aylardır jilet yüzü görmemiş,
Bilemiyorum ne dersin beni böyle görsen,
Ama gülüm ben anneme söyledim,
Ağlayacağım zaman yanımda durmayacak,
Nedenini sormayacak,
Artık cigarama da karışmıyor,
İçerken gözlerime bakmayacak,

İyi dinle gülüm, sakın utancımı yüzüme vurma,
Ellerin sımsıcacık sarsın şiirimi “yüreğim” misali,
Gözlerinde ürkeklik olmasın, ıslanmasın,
Buna sevda derler, buna sevgi derler, buna aşk derler,
Her dilde hecelenir bu kelimeler birer birer,
Buna utanmak derler, buna çekinmek derler,
Ama cesaretim yok, korkuyorum hata yapmaktan,
Dayanmak elde değil bu çaresizliğe,
Onca şeyi yazıp da söyleyememek,
Ne kadar zor anne.