Buna Ağlıyorum Şiiri - Defne Martin

Görüyorsun sevgilim
Dönüp dolaşıp seninle aynı sahnede duruyorum.
İçimde aynı sanrı, hep bir yerimde
Ne kadar derine saklasam yine bir yerden buluyorum.
Devrilen bir kadeh gibi
Bir buz tabakası gibi delinen
Yanlış bir şey gibi hiç olmaması gereken
Çatlıyorum, beni tamamladığın her yerden...
İki arada, biri ölmek eşdeğerinde
Böylesine bütün olmuşken seninle
Şimdi kendi yarıma bölünüyorum...
Masanın üzerinde duruyor öylece,
Er geç içeceğimiz bir zehirdir ayrılık
İşte ben durup durup buna ağlıyorum.