Bumerang Şiiri - Mehmed Arif

sen zalimliklerini sergilerken fütursuz,
ağzından salyalar saçan kunduz,
mazlumun üstünde tepindin gün be gün,
yetimler bilenir sana, her yeni doğan gün,
nasıl ki bağrı yanar, yavrusunu aldığın anaların,
senin de yanacaktır bir gün unutma ocağın,
ejderha gibi saldırırsın çatıdan bacadan,
bilmezsin, canını yaktıklarını, her gün basar afakan,
işte geldi günü ve saati, kollayasın kendini
bir eylül sabahı, canavarın yılında ve o hüzün ayında,
ateş topu salındı yüreğine,
bir külçe gibi devriliverdi çelik gövden,
ve bir toz bulutu yükseldi yerden,
sendeledin yıkılmadın, biliyorum,
ama sarsıldın ensekökünden,
ve şimdi sen de sor kendine bakalım,
kimin dizine yaslanacak babasız yavruların başı,
kim ısıtacak yataklarını bahtsız dulların,
ve kim gözleyecek camdan eve ekmek getireni söyle,
canavarın yılında ve o hüzün ayında,
senin yavruların da kederli bugün,
benim kalbim de kan ağlıyor bilesin,
ama salyan bulandırıyor midemi,
ve bir intikam yemini istiyor çocuklarım,
bir intikam yemini kalbime taş bastırıyor,
canavarın yılında ve o hüzün ayında,
seni senin silahınla vuruyor
gözyaşlarımı kalbime akıtıyorum…