Bumerang Şiiri - Aslı Aydın

sessizliği örtünen kuşlar ürperdi
sesin lekesi düştü geceye
fırlatıp atılan hüznün bumerangı
aynı hızla geri döndü...

rüzgar iki büklüm sancıdan
kara kuru bir kadın
kavasya ağacına yaslandı
ömrü
acının mihenk taşı altında!

-upuzundu yalnızlığın kokusu-

toprağın sevinci sırra kadem bastı
bulanık gölde çürüdü düşler
geride üzgün harflerden ibaret bir alfabe kaldı.

uzak diyarlarda şarkılar avutmadı sırdaş bulutu
çırpındı umutlar zamanın kıskacında
kanayan yanına şiir bağladı
uyandı kabuslarla her gece sırılsıklam
payına düşenle kalakaldı...

duygular doludizgin
anıların ardından koşarken çatladı
yerçekimine karşı koyamadı aşk
adı hünsa
soyadı müşkül dü
bu hayatta payına
bir şiir bir de ölüm düştü!