Bulvarda yavaş yavaş yürüyordu
Bakışları donuktu kadının,
yüzü soluktu
yaşı ya 35 ya 40'tı
Issız koylar kadar
Yalnız hissediyordu kendini belliydi
yoldan geçen sevgililere
imrenerek bakıyordu.
Gözlerinin akı kızarıktı,
Belliki çok ağlamıştı.
Biri bir dokunsa,
Bir sorsa derdini,
hazırdı hemen ağlayacaktı.
Elinde çiçeklerle
Bir kadın ile bir adam yaklaştı yanına,
Farketmişlerdi kendilerine imrenerek bakan bu kadını,
Üzüntü ile yaklaştılar genç sevgililer kadına,
Merhaba dedi genç kadın,
Kabul ederseniz bu çiçekler sizin,
Kadının gözlerinin içi gülüyordu,
sevinç gözyaşları döküyordu,
Hıçkırıklar yankılanıyordu Atatürk Bulvarında,
Kabul etmek istemedi çiçekleri önce,
Hanım efendi bu sizin kısmetiniz diye.
Israrlar üzerine peki dedi,
Hatrınız için içinden sadece şu kırmızı gülü alacağım,
Benim bir kocam vardı güzelim,
Onu kaybettim geçen sene bugün,
sevgililere o yüzden imrenerek bakarım,
Çiçeği aldı eline kokladı, kokladı,
biraz sevinç, biraz hüzünle
Metro istasyonuna doğru yol aldı,
Gözden kayboldu,
Kayboldu yalnız kadın.
Kayıt Tarihi : 14.2.2008 21:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevgililer gününde yalnız kalan sevgililere ithaf olunur.
ANKARA BENDE AĞLIYOR
Seni sordum Ankara sokaklarına
Hatırladı bir kaçı eleleydiniz dedi
Rüzgar güller bıraktı avuçlarıma
Her gülen dudağa taktım
Mutlu bakan gözlere sundum
Kızılay ın göbeğinde parka oturdum
Kuşların şen kahkahalarını seyrettim
Böyle bir kış günüydü hatırlar mısın?
....................................
Hamiyet Göz
yüreğinize sağlık ..
Hüzünlü bir şiir okuttunuz. Kaleminizi kutluyorum ve dünyada hiç kimsenin yalnız kalmamasını diliyorum.
Saygılar yüreğinize ve tam puanımı bırakıyorum sayfanıza
TÜM YORUMLAR (29)