Bulutun Serzenişi Şiiri - Numan Akkoyunlu

Bulut gözün yaşarttı kurak ıssız çöllere
Şimdiden hazır olun dolu dolu göllere
Dünya dönecek ansız içli Nuh tufanına
El açıp dua edin, dağ taş Yaradanına

Yüzü somurtan bulut haykırdı çiçeklere
Çiçekler; aman dikkat, dönmeyin köçeklere
Kara bulut gürledi, çaktı şimşekler ansız
Toprağın ödü koptu; dedi yağma amansız

Bulut sağılıp durdu, börtü böcek gömüldü
İsyan etti böcekler neden bulut emildi?
Haykırdı yer buluta bunca çılgınlık neden?
Yağsana kararınca ömrümü yer düz eden

Çiçek, böcek ne varsa rüzgâra sitem etti
Dağıtmadın bulutu, bizi mahvetti gitti
Karanlığa gömüldü inliyordu yer ve gök
Seslendiler güneşe neredesin ışık dök?

Çiçekler boyun büktü, doğmayınca güneş
Güneş içten seslendi sana doğamam beleş
Doğarım ben âleme, payına düşeni al
Gülüyor ahvaline, gece gökteki hilal

Hilal ansız göründü ben geceler de varım
Güneşin hasretine gönülden ah-ı zarım
Haykırdı kara bulut dinlemem sağı solu
İster sakin ağlarım istersem dolu dolu

Aman diledi toprak bu pervasız buluta
Artık usul usul yağ işler kaldı umuda
Tebessüm etti bulut yalvarıp yakarışa
Elin uzattı gökten, varım dedi barışa

25.01.2013