Buluttur Gökyüzünün Özlediği

Buluttur gökyüzünün özlediği
Kesin bir ölümdür artıksız sözler
Varsıl düşlerin hecelediği

Kim önce söylerse ses onun olsun
Kırılan inceliğin vuslatı
Ve yalan oyalanmaları

Yağmur gibi kelimelerin
Kimi sağnak, kimi kösnül sır
Beni düşleyen keyifle

Zaman, artık bengi bir elem
Ne senin sesin, ne yüzün
Kalkıp peşim sıra gelen

Çözülüp durma yolumda
Aşk yaşandığı gibidir
Hesapsız katlanan kağıt parçası

Neye heves etsem çocukça
Orada esrar ve yokluk ve hüsran
Acım alınacak bir öç değil
Adım sadece ad

Sanırım yok artık avunması
Gecenin ve çocuklarının
Öylece bakakalanım

Çağır beni, gelirim yüzümde gece
Kalbimde güneş
Ve yeryüzü dökülür sözlerimden

Çağır beni, elbette şair
Şiirleriyle düşer önce
Bedeni nereye düşecekce

Sessizliğe dönerek şiiri ve seni usluyorum
Kalbin uçuşan sesleri
Kelebeklerle yarışıyor

Merhaba kalbimin alamuğu
Sesinin düştüğü yere
Kalbimi düşüreceğim ben