ellerinde
buruşmuş bir mektup..
gözleri elvan
yüreği üryan
nihan...
düşünce kanayan sözcüklerin
orta yerine,
yaralı bir bulut
sığındı yüreğine..
güneş kuruturken gözyaşlarını
rüzgar körükleyip
dağıttı sevdalarını,bucak bucak
sokak sokak
yol yol..
bu sevda
yara ile tuzdu
babasına,
anasına..
gözler
öfke oldu
kor oldu
yaktı.
sözler
diken oldu
zor oldu
kanattı..
nihanın sevdası
kızıl kızıl kandı bileklerinde
ışıl ışıl candı
gözlerinde..
bulutlu kollarda
bir asuman
bir umman
bir dağdı
nihan..
yumdu gözlerini
yürüdü sevdanın yollarında
sevdalısına.
bir bıçak sırtında
yürümekmiş sevda
her kımıldanışta
can yakan.
ah!
yandı nihan.
dilinin ucuna gelip de söylenmeyen
elinin ermediği
aklının yetmediği
bir şey olsaydı keşke.
ihanet.
tükenseydi sevda
duman duman
bulut bulut
ve dağılsaydı zincir
bir halkanın çözülüşüyle..
yanmasaydı nihan.
29/08/2010
ödemiş.
Kayıt Tarihi : 21.10.2010 14:29:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!