Bulutlu şiir Şiiri - Fırat Bahşi

Koyunlara benzetirdim bulutları,
Sırtım da keçe elimde sopa çobanları olmak isterdim hep
Kollarımı açtıp yokuş aşağı koştuğum çocuksu günlerim ah
Nasıl özlemişim yüzümü gökyüzüne kaldırıp
Olduğum yerde dönmeyi
Yere düştüğümde katıla katıla gülmeyi,

Hiç alışamdım biliyor musunuz hoşlanarak bakan sürmeli gözlere
Utanırım hala; hangi sokakta bir kadın elimi tutsa
Belki de bu yüzden parmakların arasından kurtulan
Issız mavilikler de kaybolan bir balon olmak istedim
Evet bu yüzden avuçlardan kayıp tekar mavi sulara kavuşan
Balık olmak istedim
Gökyüzü babamdı,hemde gerçek babamdı gökyüzü
Oysa hiçbir yıldızın bundan haberi yoktu

Kutu kutu pense oynayan çocuklar gibiydi bulutlar
Ben de oyuna girmek ellerini tutmak isterdim hep
Koskoca gökyüzüne sığmayıpta,
Telgraf tellerine takılan şeytan uçurtmalarım ah

Hiç alışamdım biliyor musunuz hoşlanarak bakan sürmeli gözlere
Utanırım hala; hangi kadın öpülmek için gözlerini kapatsa,
Belki de bu yüzden denizlerin martısı olmak istedim,
İşte ozaman utanmadan koşardım peşinden
Her kadının denize attığı simindin....