Bulutlu Şiiri - Şair Ceyhann

Buğulu bir sabah vakti dolaşmaya çıktım bahçemde
Güneşin ilk ışıkları saçlarımda
Işıltılarının sesini dinliyorum...
Seher yeli esiyor bir ara
Koparıyorum bir tutam serinliğinden
Ve boynuma kolye yapıyorum
Sonra bir çocuk tebessüm ediyor karşı bahçeden
Ellerimde papatya ona uzatıyorum
Sonra çocuk ve ben birlikte gülüyoruz
Güneşin küçük oyunlarından bahsediyoruz
Bulutlarla kaçamak buluşmasıyla dalga geçiyoruz
Diyorum ki güneş saçlı çocuğa
Ben senin yaşındayken
Bulutları pamuklu şeker zannederdim
Hoşuna gidiyor
Güzel sesi kahkahayla etrafı çınlatıyor
Dur daha bitmedi diyorum altın kalpli çocuğa
Bulutlara ulaşmanın formülünü bulduğumu zannettim bir ara
Gece olunca bulutlar yere iner
Gündüzleri ise geri göğe yükselir derdi bir arkadaşım
İnanmıştım heyecandan bayılacaktım
Kendimi bulutların üzerinde hayal etmiştim
Planlar yapmaya başladım dedim çocuğa
Çocuk meraklı bakışlarla
Ya sonra
Sonra gecelerce bekledim bulutları aşağıya
Bekledim bekledim bekledim...
Anladım ki dedim çocuğa
Bulutların üzerinde yerim yokmuş.