Küçükken hep bulutların üstünde zıplamak isterdim.
Rüzgâr saçımın arasında dolanırken,
Özgürlüğün o hiç bilmediğim kokusunun ciğerlerime doluşunu düşledim.
Her yarın olmayacakmış gibi zıpladığımda,
Pamuktan yastıkların çıplak ayaklarım altında belirişini izlemek,
Sanki seslerini unuttuklarımla bir gün daha geçirebilecekmiş gibi süzülmek isterdim.
Dünün oluşturduğu toprak prangalar kanatlarımı tutmuşken ne bugün ne de yarın koklayabilirim o tuhaf özgür bilinmezliği.
Yollarımız burada ayrılıyor,
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Devamını Oku
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta