Karabulutların çöktü üstüme.
hareketlerim kısıtlandı bataklığında.
bir alev kokusu sardı dört yanımı.
belime kadar yapışmıştı yine sülüklerin.
biliyorum, tanıyorum;
artık alıştım.
bu yüzden arasından bulutların
kendi güneşimi gördüm.
ellerine bırakmamak için kendimi karanlığının,
cehennemine teslim etmemek için güdülerimi
ve yine o canavara dönüşmemek için
geçmişin yangınlarını hatırladım,
o nefes aldırmayan islerini...
olağan kabul ettim
ve sadece kendi aydınlığıma sığındım.
karabulutların çöktü üstüme
hareketlerim bağlandı bataklığında.
belki ihtiyacın vardı bunu görmeye,
ama artık
biliyorum, tanıyorum bu kokuyu
bu yangını, bu kasveti.
olamadıklarının çığlıklarında
karanlık bir fırtınaya dönüşmüşlüğünde
kendi yangınlarına ortak etmek isteyişin
artık sona erdi.
çünkü o geçitsiz sandığın bulutların arasından
kendi aydınlığımı gördüm.
ben yine
kendimi bildim.
(Şubat 2007)
Ömer DalmanKayıt Tarihi : 4.2.2007 13:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)