Bulutlardaki ANNEM Şiiri - Fikret Turhan

annem,
Amsterdam'da
son gecemde
rüyamdaydın yine...
annem,
şimdi uçarken
30 bin feet'in üzerinde
aklımda yanımdaydın ya
yaşlarım damlıyordu
sen...sen...sen...diye
o çok sevdiğin gömleğime...
annem,
salsam gömleğimi
bulutların üstüne
Yusuf'un ki gibi
kokum gelir miydi?
senin cennetine...
annem,
şu an
her şey öylesine
beyazdı ki
sanki
sen inecektin üstlerine
sessizce...
annem,
uçağımızın
o küçük penceresinden
yolunu gözlüyordum
özlem dolu bir yürekle...
annem,
ben seni beklerken
şekilden şekle
dönüyordu bulutlar
belki sana benzerler diye
dualar ediyordum
gözlerimle...

Fikret Turhan-Yalova,
11.03.2015