sırtımda açlık çeken kıtaların
çocuklarının çığlık çığlığa bagırışları var
martı sesine benzemez
çocuk ağlayışı
derin derin ölürcesine
içe doğru bir gözyaşı denizidir
çoçuklar gibi evsiz
çocuklar gibi aç
çocukluk düşlerim uçurtma hasretinde
bulut olabilme sevdası içimde
yırtık bir uçurtmanın korku sıra peşinde
kıtadan kıtaya ölüm gezisi bizimki
bulutlar umut yemez
kalbi kırık çocukların cılız bedenlerinde
güneş yanığı bir zaman diliminde
bulutlar gözyaşı olur çocukların sahipsiz cenazelerinde
dolu dolu,sövercesine yağar yeryüzüne
bulutlar umut yemez
çocuklar umutla doyarmı bilinmez
Erdal ÇobanKayıt Tarihi : 4.7.2006 11:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!