Bulutlar sana kalsın Şiiri - Fırat Kuşcu

yürüyordum.....binlerce kez yaratılmış gibiydi ruhum....her yaratılışta benliğin kurşundan ağır yükü vuruldu sırtıma....hiç var olmayan sesler ve şekiller ördü sana duvarlarımı...ıslak acılarımın çocuk sesleri yangınım..yaşam mı gerçek ölüm mü soruları yansıyordu ömrümün sınav kağıdına...mevsimini geçirmiş göçmeyi unutmuş kırlangıç yuvası huzursuzluğu sana giden tüm yollar....birden ölüm canlandı oturdu tüm sermayesi gözlerin olan kumar masama....açtı bütün kartlarını ölüm....hepsinde senin başka yüzün...bilinçsizce borçlandırılmış bulutların sesleri uğuldadı kulaklarımda.....toprağın özünü aldım çiçeklerimin tacından...yürüdüm masada bırakıp son sensizliği senli sancıları düşürdüm kirpiklerimin fırtınalı denizine....kaldırıp ömrümün ağır yükünü vurdum yalnız uçurumlardan fahişe rüzgarlara....hiç hafiflemedi ruhum...kurtulamıyordu yokluğunun maddesel ağırlığından.....tek bir güle verdim ömrümün tüm zuhurunu....hiç huzurlandırılmamış melek kanatlarından aldım yangınımı büyüten rüzgarı.....uçtum piçliğinden habersiz kukla ruhların düşünce balonlarını patlatarak kendi hiçliğime....doğduğum toprakların ihaneti kararttı sana olan sonsuz tabiyetimi....herhangi bir rüyadan ölüme uyanır gibi içtim aşkının zakkum suyunu.....son çiçek ölünceye dek ölmeyecek cehennemim.....bulutlar sana kalsın....