Bulutlar Maviye Çalar Şiiri - Yusuf Konur

yabancı kimseler vardı parkta,
utanmasam çok ağlardım o gün ama çocuklar vardı önümde,
tek tük gülüyorlardı,
bulutlar ilk defa maviye çalıyordu,
ben yalnızdım o gün ve gece olmak bilmedi hiç.
bir hayal dolusu küfrettim oturduğum bankta,
hava güzeldi oysa ve insanlar mutlu görünüyordu sanki.
-ya da öyle bir şey yoktu.
bense yalnızdım o gün, çok yalnızdım, it gibi yalnızdım, dibine kadar yalnızdım ulan ne saçma!