Bulutlar Bile Benim Gibi Ağlayamaz…

Dolunaylı yıldızı bol gecelerde, gözüm üzerinde olur Zühre yıldızının. Sılaya sevdaya hasrete yakınlık doğurur.
Elimi gökyüzüne uzatır erişmeye parlaklığından güç almaya çalışırım.

Değecek olsam sevdama da ulaşmış olacakmışım gibi.
Yıldızlar bir yağmur olur sonra da yüreğime aynı ışıkla dolarlar.
Her damla da yüreğim hasretlikle acır. Yüreğime vuslat sancısıyla giren yıldızlar, yanaklarımdan çeneme bir bir inerler.
Ağlar yüreğim, bulutlar benim gibi ağlayamazlar.

Dağlarda yankılanır yüreğimin içimde çığlık-figan ama dışa sessiz isyanı.
Bir bir yaşarım hatıralarımı. Acı bir hıçkırık duyulur duvar kenarındaki döşeğimde. Dağlardan acı uğultular. Onlarda biliyor yürek sevdalı. Acı veriyor sadece yapılan hatalar. Acı veriyor her fiskede, her çarpışta yollar.
Ağlıyor yüreğim, benim gibi ağlayamaz bulutlar.

Bilirim zordur severken hoşcakal demek. Dil söylese de yürek kabullenmez, hatalarda affedilmez.

Bir insan sevdiğine acı çektirmemeli. Seviyorsa seviliyorsa sevdam deyip kabullenmeli. Sevdiğinin değerini bilmeli.
Gökyüzünde ki yıldızlar şahit edilmeli. Eskiyen yıldızlar gibi sevdalarda sönüp gitmemeli.

Ağlıyor yüreğim, bu gün bulutlar bile benim gibi ağlayamaz…

Nur GÜDÜCÜ
08. 01. 2008