Tam karşısındayım denizin;
Dalmışım uzaklara.
Gözlerim konuşur gökyüzüne;
Anlatıyor derdimi bulutlara.
Bulutlar kaldıramıyor bu kadarını;
Akıtıyor gözyaşlarını.
Yağmur başlıyor, ıslanıyoruz;
O kadar soğumuşuz ki üşümüyoruz.
Bu şehir bana büyük geliyor;
Ben bu şehre küçük..
Bu şehir anılarımı hatırlatıyor,
Bu şehir hüzün..
Bir dalga geçiyor denizden;
Deniz hissetmiyor.
Bir damla su sıçrıyor üzerime,
Su artık ıslatmıyor…
Kayıt Tarihi : 2.6.2018 20:19:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
BU ŞİİRİ, İSTANBUL SOKAKLARININ YAĞMURLA YIKANDIĞI BİR SAATTE YAZMIŞTIM. MEVSİMLERDEN KIŞ'TI. PEK KAR YAĞMAZDI İLÇEMİZE, YAĞMUR DÖKÜLÜRDÜ BULUTLARDAN. MARİFET BULUTLARDAYDI FAKAT BİZ YAĞMURA ŞİİR YAZIYORDUK. ÜZÜCÜYDÜ.
![Damla Hano](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/06/02/bulutlar-aglarken-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!