Bulutlar Şiiri - Ali Doğan Dağbey

BULUTLAR

Bulutlar
Kadir kıymet bilmezler onlar
Yüceden uçarlar
Ve unuturlar...

Bulutların altında
Yüreğine sığmayan evren
Şimdi bir polen kümesi olur
Sevda ormanlarında
Al al dal dal gün ışığı
Kal bende
Bu gece
Ay ışığı
Kal bende
Bu sonbahar kızılında
Eyy beklenen filarmoni...

Bulutların altında
Ve taş altında ırgatlar
Karşı yamaçta
Aşk adına
Emek adına
Çığlık gibi bir yürüyüş
Ter basan kaş altında
Bizim ırgatlar
Sevdiğim
Irgatlar taş altında...

Bulutların altında
Bir uçtan bir uca
Sevdayı reddeden bu şehirde
Gülmeyen
Profilden süzülen
Melek yüzü
Ey Sevgili
Naivcesine
Bile bile sevildiğini
Yüreğe gömüldüğünü
Gülmeyen sümbül yüzü
Ey sevgili
Senin de güleceğin günler
Gelecek elbet...

Belki de
Menekşenin gülüşü
Yakmasın diye
Işık dilenen ay yüzünü
İhtiyar güneşten bulutların altında
Ve bir kelebek kanadından
Nokta kadar öpülen
Bu sonsuz evrende
Bir daha görmesin diye
Derin bakan gözleri
Zühre Yıldızı bakışlarını
Bulutların altında...