Bulutlar Şiiri - Muhammed İkbal Çelik

Sarıyor gökyüzünü kara bir tülbend gibi
Sanki gecenin esrarı onun yüreğinde var
Korkunç bir heyula gibi büyür kara bulutlar
Çepeçevre ufukları kuşatırken bend gibi

Kederli yüreklere eş,kararırda gökyüzü
Umutlar karanlıkta, gecenin rengi kara
Açılırda kalplerde bulut gibi bir yara
Görünmez olur artık,güneşin parlak yüzü

Dövülür kalp havanında hüzünler ve kederler
Bulutlar alır onu esrarıyla yoğurur
Düşünceler, hevesler bir saat gibi durur
Bir daha dönermi acep,bırakıpta gidenler

Güneş ışığını çekerken,şehrin üzerinden
Sarar binbir düşünce,hüzün kalbimi sarar
Karar dağ,taş ve yıldız,bulutlar gibi karar
İçli içli ağlasın,yüreğim kederinden