Bulutlar Şiiri - Şair Türkanatalay

Bulutlar

Gökyüzünde bulutlar
Karanlık, daha karanlık, kapkaranlık
ve aydınlık, ve ışıltılı, kenarları daha ışıltılı
Ve arkalarında
O güzel baharımın içimi ısıtan güneşi.
Ve ben koltuğumda
Yirmiyedi numarada
Gidiyorum mutlu,
Hüzünlü ve sevinçli.
Ve yüreğim dolu, dopdolu kaoslarla.
Ağaçlar ışıl ışıl, kıpır kıpır
Ve incecik dallarıyla yolun kenarında
Toza, dumana kirliliğe meydan okurcasına
Başını gökyüzüne yükseltmiş otlar bile
Bırakmışlar kendilerini rüzgarın sesine.
Doğanın en güzel dansını gösteriyorlar bana
Doğanın en güzel sesi kulaklarımda
Ne senin sesin var, ne benim,
Ne aşkın, ne sevginin
sadece rüzgarın sesi kulaklarımda, ruhumda.

Yüreğimde ne dert var
Ne acı, ne keder,
Ne beklenti, ne karamsarlık,
Ne ümit, ne de sen.
Ve dert var yüreğimde
Ve acı, ve keder
Ve beklenti ve ümit
Ve sevgi ve sen!
Ve yüreğim, ruhumla birlikte
O bulutların içinde.
Dalıp çıkıveriyor
Bir martının denize dalışı gibi
Korkak olabildiğince
Ve cesur herkesten çok.

Ve ben......
Gidiyorum!
Ağaçlar gidiyor, çimenler, kuşlar,
Evler ve yolda yürüyenler.
ama bulutlar ve güneş hep orada
Kımıldamıyorlar sanki ve ben,
'Dünya durdu mu? ', diyorum.
'Durdu mu dünya? '
Benim için,
Durdu mu?
bulutlar, kara bulutlar çıkıyor önce karşıma.
Dolu, dopdolu, nemli, ve ıslak,
Portakallar, incirler, elmalar ve asmalar
Açmışlar ellerini, bir çocuğun babasını çağırdığı gibi
İçimi karartan, gözlerimi ıslatan
O kara bulutları çağırıyorlar
'Geeell, geeeelll, geelll'' diye
Yanlarında da toprak.

Bir de bakıyorum ki onlar
Mutluluk saçıyorlar etrafa.
Onların karanlığı olmasa
Arkalarında ışık saçan pamuk yığınlarına
Dönüp bakar mıydım acaba?
Ve onlar olmasa, güneşi kapatmasa
Sıcaklık hoş gelir miydi bu kadar bana.
Bulutlar.....
İçimi karartan, içimi aydınlatan,
Farkına vardıran bulutlar,
İyi ki, iyi ki oradalar.