Bulutlar Şiiri - Hakkı Teke

BULUTLAR
Çökünce ayrılık acısı,
Üstüne bulutların,
Ağırlaşırlar,
Gidemezler uzaklara,
Boşalmak bin bir sorun.
Ey insanlar,
Gitmeyin, durun,
Görün, dinleyin, acıyın,
Derdiniz nedir.? diye sorun.
Onlar sessiz, onlar garip,
Bilmezler çaresini dertlerinin,
Var mıdır.! İlacı,
Yoksa esiri midirler.?
Bir meçhul zorun.
Siz dinlemezseniz.!
Bakacaklar başlarının çaresine,
Var mıdır başka çaresi, NE.?
Ufuk da görünür,
Bir başka boşluk,
Bilmezler, olur mu,
Onlara hoşluk,
Gece olmazsa, gün doğarken,
Ya da bir kuşluk.
Bülbülün ahüzar vakti,
Gönüllerin taştığı zaman,
Ellerin duada,
Başların semada olduğu zaman,
Can yanarken, ten duymazken,
Ağır ağır, yavaş yavaş,
Gözler nemli, gönüller yaslı,
Kalbler hisli, zihinler puslu,
Görünen meçhule doğru,
Yol almaya başlarlar,
Yükleri ağırdır, çekemezler,
Boşaltırlar bir kısmını,
Üzerine, ya bir dağın,
Ya da bir kırın.
Şifa için bekler,
Onların dertlerini, dağlar kırlar.
Aşarlar,
Hiç gelir onlara bendler, sınırlar
Boşaldıkça daha da ağırlaşır,
Gibi gelir yükleri,
İyice boşalmak,
Büsbütün ağırlaşmak ister,
Haykırırlar.
Bazan ağlarlar ince ince,
Bazan dolu olur,
Kırarlar kanadı kolu,
Bazan da özlenen kar.
Nerdesin Ey Sevgili,
SEVGİLİ YAR.