Bulutlar Şiiri - Şerife Gündogdu

Rahmet pınarını sarıp sırtına,
Bir dünya turuna çıkar bulutlar.
Bazen yağmur olur, bazen fırtına,
İlahi emirle akar bulutlar.

Yüklenir yükünü yola dizilir,
Semâlarda yorgun yorgun süzülür,
Manevi âlemde sırlar çözülür,
Âlemin kirini yıkar bulutlar.

Üstümüzde kanat gerer bizlere,
Umut olur bol güneşli yazlara,
Bilinmeyen nice nice gizlere,
Yaşlı gözlerini diker bulutlar.

Evrende dönerken aklı, karalı,
Dost elinden bölük bölük pareli,
Leyla- Mecnun gibi gönlü yaralı,
Yüce dağ başına çöker bulutlar.

Hoş sedalar gelir ona yücede,
Ay dost olur her karanlık gecede,
Ne sırlar var bir eliflik hecede,
İbretle âleme bakar bulutlar.

Yunus gibi Mevla’sını ararken,
Gök kubbeyi kucaklayıp sararken,
Muhammed’e gölge olup dururken,
Misk-i amber gibi kokar bulutlar.

Sevgiliye giden en güzel yoldur,
Gökleri süsleyen bir gonca güldür,
Rabb’imin ihsanı, rahmeti boldur,
Dilediği yere döker bulutlar.

O büyük Allah’ tan gelince çağrı,
Yönünü çevirir hedefe doğru,
İlahi aşk ile yanarken bağrı,
Bir yar hasretini çeker bulutlar.

ŞERİFE GÜNDOĞDU