Üşümüş dünyamın yokuşlarında,
Şu kısılan sesimi açın bulutlar.
Ne arar ne bulur yâd elin ufuklarında,
Şu yorgun gözlere sorun bulutlar.
Dolaşırken her gün dost bahçesinde,
Şu kırılmış gönlümü sarın bulutlar.
Kudüs’te dinmiyor acılar inleyen sesler,
Gidin de alnına dokunun siz ey bulutlar.
Alın elimizden ocağı, ekmeğimizi,
Dağıtın açlara hepsini verin bulutlar.
Bende bir kuş olsam sizle beraber, Gersem kanadımı yare düşsem bulutlar.
Savaşlar yakıyor canımız yüreğimizi,
Kırın parmakları, bozun düğmeleri bulutlar.
Ellerim siz olun, ince yüreğimde siz,
Saçlarını okşayın, gülün çocuklara bulutlar.
Ağaçlar, çiçekler, yufka yürekler veririm,
Myanmara, eritreye dikinde siz sulayın bulutlar.
29.07.2018 Ankara
Yükselen Yağmur
Yükselen Yağmur
Kayıt Tarihi : 29.7.2018 13:57:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bulutlarla insanoğlunun söyleşme imkanı olsaydı bunları söyleyecektim.
![Yükselen Yağmur](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/07/29/bulutlar-137.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!