Kaçın insanlar! Kaçın benden uzaklara...
Yağmurlar kıskançlığıdır dumanlı bulutların.
Bir vaveyla çarpar beklediğiniz duraklara,
Hırsız ve yalancı bulutlara kanmayınız.
Son demde, son kez sesleniyorum ey bulutlar!
Sanmayın ki yağacaksınız benim kadar.
Mühim değil göz boyayan fırtınalarınız,
Zira ömrünüzün romanında yoktur ızdırabınız.
Külden benziniz yorgun olmayacak,
Zihniniz birikmiş sözcüklerle dolmayacak.
Çöplükteki taze gonca gibi solmayacak,
Anlamadığınız bir acıyı konuşmayınız.
Kayıt Tarihi : 27.3.2018 21:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!