Çocukken kimse oynamazdı benimle.
Yalnız başıma oyun kurar,bozar,yeri gelir ağlar yeri gelir kaçardım kendimden...
Kimseyi bulamazdım,
Herkes uzaktı bana...
Şimdilerde sana bulut topluyorum,
Bulutlardan balonlar yapıyorum sana...
Çocukken oynadığım evcilik oyunlarını hatırlıyorum...
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta