Bulut Tarlası Şiiri - Mehmet Ali Yenidünya

Kahvemi yudumlarken,
Bulut tarlasına baktım.
Gökyüzü ile arasına bir çizgi çizmiş,
Tıpkı denizlerin karalarla çizdiği çizgi gibi.
Uçsus buçaksız uzayıp duruyor,
Tıpkı gökyüzünün karalarla çizdiği çizgi gibi.
Bulutlar tükenmiyor inadına,
Tıpkı benim yarime duyduğum sevdam gibi.
İçeri sessiz içeri durgun,
Ama yüreğim dolup taşıyor.
Tanrım ne yapayım,
Onsuz yaşam ne bulutların sonsuzluğuna,
Ne de yüreğimin darlığına benzer.
Herşey onların olsun,
Yeter ki bebişim benim olsun.