Bulut olmak Şiiri - Yorumlar

Bulut olmak ne büyük bir özlemdir.
Kimileri semalarda gezer,duman olurlar büyük dağların başında.Dertlerini dinlerler,paylaşırlar.Kimileri gölge olur biçare insanoğlunun tepesinde,ferahlatır onları.Kimileri de hayal olur uçmak isteyen çocukların pembe dünyasında.
Bir bahar ayında güneşin sımsıcak duygularının ısıttığı toprağın özünde yer alan,ona hayat veren bir damla suyun uzun bir yolculuğa çıkarak arşı ala'da bir yerlerde arkadaşlarını beklemesi bir özlemdir.Bu sözünde duran ilk neferdir,bu davada can veren.
An gelir uyanır derelerdeki,nehirlerdeki,göllerdeki,denizlerdeki,okyanuslardaki neferler.Onlarda bu kutsal görev için seçilmiş damlalardır.O dost sıcaklığın çağrısına dayanamazlar,büyük bir aşkla süzülürler her zaman ki gibi randevu yerine.Yolculuk bittiğinde hasretle karşılanırlar,kucaklaşırlar ensarların muhacirleri kucakladığı gibi.Birbirlerine anlatacakları o kadar çok şey vardır ki...ama onlar son neferleri beklerler büyük bir coşkuyla.
İşte onlar hep özgürdürler.Boşlukta,havada yüzerler.Onlarda son çağrıya uyarlar ve büyük bir hızla yarenlerini,dostlarını bekletmeden varırlar muhabbet ortamına.Son muhacirlerdir onlar.Öbek öbek olurlar,her öbekte ayrı bir sohbet.Ayrılık süresi içerisindeki yaşadıklarını birbirlerine anlatırlar.Kimileri, hayat verdikleri toprakta yetişen ve insanoğluna can veren ağaçları,meyveleri,sebzeleri,tahılları şükretmeden,hesapsızca,sırf kendi çıkarları uğruna insanların nasıl talan ettiğinden bahseder,dert yanar.
Kimileri,içinde yaşattıkları ve insanoğlunun hizmetine sunulan canlıların nasıl katledildiğinden dem vurur.O bir bebek gib masum,saf damlalar topluluğunun nasıl kirletildiğini anlatır,acı acı.
Son neferlerin acısı daha büyüktür.Kendilerine ve hizmetine sunulan canlılara hayat veren havanın nasıl yok edildiğini,nefes alıp vermenin,nasıl zorlaştığından bahseder.Hepside hem fikir olmuşlardır,insanların kendi sonlarını kendilerinin hazırladığı konusunda.