Bulut Manzumesi Şiiri - İlhami Bulut

Dağıtır bulutları rüzgâr rengi gözlerin
Gel çık omuzlarıma bir salkım yağmur kopar
Hicran aynalarında pas tutmuş resimlerin
Her sevda bir cereme/yarasa hep ters konar
Dağıtır bulutları rüzgâr rengi gözlerin,

Ay doğar seni arar/ geceler benden gider
Arada bir sen de kalk mehtaplı şarkı söyle
Tembel olmuş yıldızlar/ güneş onlardan beter
Bir tek soyut buseden beden oynar tümüyle
Ay doğar seni arar/ geceler benden gider,

Ne su ne toprak ister asuman çiçekleri
Sakin durur yıldızlar/ bende de izdiham var.
Bir melek çözecekmiş kör düğüm ilmikleri
Bir ses duydum içerden aşıklara ikram var
Ne su ne toprak ister asuman çiçekleri,

Kanat çırparken ruhum firuze rengi yolda
Ayyuktan döner sesim /sevda tebelleş olmuş
Eşkâlin göz kırparken tam bir santim uzakta
Sanki annemden evvel feza beni doğurmuş
Kanat çırparken ruhum firuze rengi yolda

Toprak atar bağrından/ bulutlarda yatarım
Elips çizer kandiller /feray örter yorganı
Gönlüm sevda sarrafı aşkı gözle tartarım
Kalk sen de gel benimle bu bir mir’aç harmanı
Toprak atar bağrından/ bulutlarda yatarım,