Bulut Gibiydi Gözleri Şiiri - Dinçer Dem ...

Bulut gibiydi gözleri
Gökyüzünde uzayıp giden
Sağanak yağmurdu gözyaşları
Damla damla ruhuma işleyen

Uçsuz bucaksızdı sevgisi
Mavilerden daha engin
Gönlümde coşan sel gibiydi
Yüreğimde derya olup büyüyen

Bir var imiş, bir yok imiş misali
Gerçek miydi, yoksa hayal miydi?
Delicesine sevdiğini söylemişti
Sanki uykuda gördüğüm bir rüya oldu

Gelmeyince kalmadı neşem
Dünya onsuz oldu elem
Artık çekilmez ki bu âlem
Sevdasıyla yakan oldu

Umutla bekleyip durdum gelir diye
Gelmeyince gömdüm yüreğimin derinliğine
Unutmak imkânsız özleyeceğim ömrümce
Hasretiyle yüreğimde yanan kor ateş oldu

Gönlüm de esen bahar rüzgârıydı
Sessiz vedasıyla gönül dağım yıkıldı
Yüreğimde onulmaz yaralar açıldı
Yaşarken kavuşmak bir hayal oldu

Bulut gibiydi gözleri sessizce ağlıyordu
Gökyüzü kararmış sevgimize yas tutuyordu
Gönlümden kopan feryatlar dağlara varıyordu
Dağlarda yankılanan feryadım duyulmaz oldu

Yüreğim paramparça olmuş sevdiğim
Bir gün mutlaka okuyacaksın bu şiirim
Sensizlikte konuşamaz lal oldu dilim
Derdimin dermanı bilinmez oldu

Soldu gönül bağım açmaz ki güller
Harabeye dönmüş bahçede ötmez ki bülbüller
Neden hicrana yazılır seven gönüller
Karaymış yazgımız yüzümüze gülmez oldu