Bulut, Ayna, Deniz Şiiri - Alper Eğrikar

bulut ve ayna,
nereye gidiyor bu piyasa?
hiç iyi yere gider gibi gözükmüyor.
sevgilim, gözlerine bakıyorum da,
sana ne oluyor?

kurtların kuzuları kaptığı günlerde,
iki evlat, iki kul, iki çocuk boğuluyor.
hem de sığ bir denizde.
sevgilim, yavaş yavaş yürüyorsun ya,
denizden kurtulup uzaklara.
bir evlat, bir kul, bir çocuk boğuluyor.
hem de senin kurtulduğun denizde.
hani dönüpte hiç arkana bakmadığın,
kuşların yuvarlak çizdiği, gitmenle derinleşen denizde.

kayaların hükümranlığı, kum gelene kadar.
sevgilim, şimdi çantanı alıp gidiyorsun ya,
denizi, kumu, çocuğu ayaklar altına alarak.
uzaklardan vazgeçip, epey derin bir okyanusa.

bulut ve ayna,
nereye gidiyor bu kız?
hiç iyi yere gider gibi gözükmüyor.
sevgilim, acaba nedir bu hız?
ayakların artık yürümüyor.

sevgisizliğin dumanlı kıyısında,
bir evlat, bir kul, bir çocuk suya atlıyor.
sevgilim, sen dönüp duruyorsun ya,
bir çocuk senin uğruna boğuluyor!

bulut ve ayna,
iki evlat, iki kul, iki çocuk.
ne denizde ne okyanusta,
sendeydi mutluluk..