Bulut Şiiri - Nedamet Dalsarar

Bir bulut var penceremin önünde,
Gittikçe kararan ve karardıkça soğuyan bir bulut.
Baktıkça korkuyorum.
Sanki acıklı bir türkü söylüyor kendince.
Sonra ağlamaya başlıyor.
Yeter artık ağlama diyorum.
Hıçkırıklara boğuluyor.
Birden haykırmaya başlıyor.
Ardından, gözlerindeki ateş aydınlatıyor penceremi.
Soruyorum: Neden ağlıyorsun?
Ben ağlamazsam olmaz diyor.
Birden belindeki kuşak dikkatimi çekiyor,
Güneş parlamaya başlıyor.
Sonra bakıyorum ki yok.
Ve bana uzaklardan el sallıyor